Oké, het is beslist. Ik ga voor clickpedalen. SPD'kes voor de kenners, want die krijg je blijkbaar makkelijker los. Volgens insiders zouden fietsschoenen zelfs het tintelende gevoel in mijn tenen kunnen oplossen (zie blogpost 'Mijn eerste keer'). Nu moet ik natuurlijk op zoek naar de juiste schoenen. Vincent van Peloton de Paris vertelde me dat er veel verschillen zijn. Sidi heeft blijkbaar de smalste schoenen en laat het nu juist zo zijn dat ik hele smalle voeten heb. In de zomer heb ik altijd het probleem dat ik niet zomaar elke sandaal of slipper kan dragen omdat die riempjes gewoon te breed zijn. Bij fietsschoenen zal ik dus ook zorgvuldig moeten kiezen. Een 1ste bezoekje aan een fietswinkel heeft me al erg ontmoedigd. Die dingen zijn spuuglelijk! Hier wil ik dus niet mee buiten komen! Mijn zoektocht naar stijlvolle fietschoenen is begonnen. Aangezien ik voor SPD-pedalen ga kwam ik al snel uit bij DZR shoes. Super coole schoen, maar na wat research ontdekte ik dat dit enkel fijne schoenen zijn voor kortere ritten. Leuk om naar het werk te fietsen en de rest van de dag toch nog op stijlvolle schoenen rond te lopen. De zoektocht gaat dus verder. Een Google search op 'cool mtb shoes' brengt mij op 'totalwomenscycling'. Leuke website. En daar denk ik 'de' schoenen gevonden te hebben. De Giro Civillia lijken stevig genoeg voor en ritje van 125km. Reviews spreken elkaar tegen. Het blijkt ook niet zo eenvoudig om ze te kopen. In België is er geen verdeler van Giro. De online shop Bikester heeft een assortiment van Giro fietsschoenen, maar de civillia is spijtig genoeg uitverkocht. Maar een kijkje op de website van Giro kan me wel bekoren... :) Uit de reviews die ik lees blijkt dat de schoenen van Giro ook voor smalle voeten zijn. Ideaal dus voor deze Bike-a-Boo!
Aangezien ik een beginnend fietser ben en het op dit moment nog onzeker is of fietsen een blijver wordt, besluit ik om de Giro Riela te nemen. Voor 'maar' 129€. Ze zijn besteld en ik ben in blijde verwachting. De SPD-pedaaltjes staan op mijn kerstverlanglijstje. Ik ga het nieuwe jaar dus click-gewijs inrijden. Benieuwd wat dat gaat geven! To be continued .... An
0 Comments
i took a drive today time to emancipate i guess it was the beatings made me wise but i'm not about to give thanks, or apologize Pearl Jam - Rearviewmirror De mensheid vindt het soms al eens plezant om met mij te lachen. ‘Zot’ en ‘grappig’ zijn commentaren die ik regelmatig te horen krijg als ik iets gedaan heb dat nét afwijkt van hoe iemand anders het gedaan zou hebben. Soms is er zelfs iemand die mij ronduit eerlijk ‘onnozel’ of ‘belachelijk’ durft te noemen. Kudos daarvoor. Eerlijkheid duurt ALTIJD het langst! De reden voor al dit jolijt is simpel: Ik héb de neiging om de dingen anders aan te pakken dan de gemiddelde mens. Niet omwille van het feit dat het dan ‘anders’ is, ik denk dat mijn verstand gewoon op een licht alternatieve manier in elkaar gezet is tijdens die 9 maanden in mijn mama haar buikappartement. Als aanhanger van originaliteit en creativiteit vind ik daar helemaal niets mis mee. Ik vind het alleen straf dat hoe goed ik mijn acties ook overdenk, andermans perceptie van mijn daden toch vaak haaks staat op hun werkelijke bedoeling. Geen kat die ziet hoe ik mijn verantwoordelijkheden opneem of hoe serjeus ik te werk ga. Nee hoor. Ze zien alleen de grap. Zo zet ik bijvoorbeeld regelmatig mijn fiets in de douche. Want ja, als die vuil is moet die gewassen worden. Geloof mij, 't is dan misschien wel een SingleSpeed Road Bike - lees : gemaakt voor de piste en de propere asfalt - mijn fiets wordt vaker vuil dan mij lief is… En dat is nooit écht de bedoeling. Dat gebeurt gewoon. En ja. Dat is ook elke keer opnieuw volledig mijn eigen schuld. Tijdens fietstochten heb ik namelijk de onhebbelijke gewoonte om de fietsknooppuntbordjes over het hoofd te zien. Uit enthousiasme, dat spreekt. Of ik negeer ze doelbewust. Omdat 'de andere weg er plezanter uitziet'. En dan gebeurt het al eens dat ik op een minder geasfalteerd traject uitkom. Met modder. En struiken. Of bosjes met netels. Of modder met struiken en bosjes met netels. Afwijken van het pad resulteert elke keer in hetzelfde stramien : *een smile op mijn gezicht tot achter mijn oren *een #kitforepicshit vol met modder – denk cyclocross *een fiets waarvan je nooit zou vermoeden dat hij eigenlijk ooit wit met roze was. *heldhaftige verhalen die mijn vriendinnen met hun ogen doen draaien bij het navertellen. Kleren, die gaan gewoon in de wasmachine. Wolprogrammake draaien, Woolite voor donkere kleuren erbij en gáán! Maar die fiets… op een appartement. Zonder tuin – zonder terras en zonder garage met aansluiting op het waternet. Wat doet een mens daar dan mee? Laten staan om nog vuiler te worden en uiteindelijk kapot te gaan? Ik denk het niet. De enige oplossing die ik tot nu toe gevonden heb – tot grote hilariteit van iedereen die het ooit al live heeft mogen meemaken – is … Douchen. Net zoals ik mezelf en mijn fantastische dochter douche, douche ik dus ook mijn fiets. Niet met douchegel, maar met Dreft. En Muc-Off. Want dat is roze. En dat werkt keigoed. Toegegeven, ’t is allemaal ietske omslachtiger. Maar ’t is wel efficiënt. En zo kunnen jullie weer ’s met mij lachen. Terwijl ik mijzelf gewoon heerlijk verantwoordelijk en vooral goede-huismoeder-style goed bezig vind. Vuistje! Sarah Boo |
Details
|