Het serieuzere fietswerk doe je best met aangepaste fietskledij. Want pijn aan de poep betekent - zeker in mijn geval - zoveel als afhaken en niet meer fietsen. Een zeemvelleke aan mijn poep, hoe lelijk het ook moge zijn, lijkt me dus geen overbodige luxe. En dat betekent dat de jacht naar de perfecte fietsbroek bij deze geopend is! 6 jaar geleden moest ik voor de eerste keer op zoek naar een outfit. Ik had een fiets, spiksplinternieuw, en was een vat vol ambities. Maar ik kwam redelijk snel tot de vaststelling dat sommige regels écht wel universeel zijn: kwaliteit kost geld. En is –in het geval van fietskleding – ook vaak lelijk. Heel lelijk. Uiteindelijk wist ik nog niet of dat fietsen iets voor mij zou zijn, dus ik vond dat het geen zin had om meteen veel geld uit te geven. Mijn oudste zoon Seppe wierp zich hier op als redder in nood. Hij is verzot op wielrennen en had een tijdje geleden een voor hem veel te grote fietsbroek met grote logo’s op gekregen. Ik hoef er geen tekeningske bij te maken. ‘t Was lelijk. Maar onder het motto : ‘een gegeven paard’ besloot ik mij daar nu eens echt níks van aan te trekken. En… er zat een chamoiske in! Zo kon ik dát gegeven ook ineens testen. Vol enthousiasme ben ik toen op mijn fiets gesprongen, om na een kwartier weer op te geven. Pijn aan mijn poep. Mannen hebben die zachte kussentjes duidelijk op andere plekken nodig dan ik. De aankoop van een vrouwvriendelijker exemplaar drong zich op. Met een minimaal budget kocht ik me een zwarte-wielershort-met-vrouwvriendelijk-chamoiske. Er hing ook een paar beenverwarmers dat mijn naam riep. Enfin, zo klonk het alleszins. Uiteindelijk moest er met die nieuwe fiets toch ook bij kouder weer gefietst worden… Maar de vrouwvriendelijke onderbroek noch de beenwarmers hebben de zaak kunnen redden. Mijn poep bleef pijn doen en ik vond zelf dat ik er niet uitzag. Met veel schaamte sprong ik toch af en toe eens op mijn fiets. De lelijke kledij heeft er niet bepaald tot bijgedragen dat ik het ‘fietsvirus’ te pakken kreeg. Nu, een goeie zes jaar later, heb ik mij door mijn ‘zotte’ vriendin laten overhalen om tóch weer te gaan fietsen. Ik was er nog steeds van overtuigd dat er geen mooie fietskleren voor vrouwen bestaan. Tot ik Sarah haar outfit zag. Zij heeft een heel mooi jersey van Rapha. En ook : een maandenlange zoektocht op het interweb achter de rug. Coole fietstenuetjes voor vrouwen, de straten liggen er niet meteen mee geplaveid. Haar bedenkingen vind je terug in de review ‘WannaBeer, Rapha Souplesse Vest’. Ik ging dus een kijkje nemen op de sites van Rapha, Ten speed Hero, Machines for freedom, MAAP en Black Sheep Cycling. Blijkbaar kan je dus wel stijlvol fietsen zonder te moeten inboeten op comfort! Alleen hebben ze dat bij ons nog niet echt door. ’t Zijn vooral de Aussies en de Gringo’s die in de mot hebben dat vrouwen al eens graag stylish gespot worden terwijl ze voorbijvlammen op hun stalen ros. Enter a totally new problem: Ik weet niet meer wat kiezen! Er zijn ineens té veel coole truitjes. En ook in de bibshorts is er blijkbaar keuze… Uren heb ik al zitten studeren. En in mijn hoofd draait het maar door : ‘De Brevet Jersey die Sarah heeft is heel mooi. Sober, maar stijlvol. De Woman’s Cross Sleeve Souplesse Jersey is ook wel cool, maar misschien te opzichtig. De bordeaux mouwen zijn niet echt mijn ding. Bij Ten speed hero zijn er wel een paar waarin ik mijzelf zie rondfietsen. De wolkjes zijn geweldig, de Sherbet truitjes met de horizontale strepen ook, want zeg nu eerlijk : wie houdt er niet van streepjes?’ Maar de Amour Jersey is mijn favoriet. Dat blauw is echt mijn kleur. Korte mouwen, maar Sarah gaf me de tip om er een baselayer onder te dragen als het koud is. Zo heb je een jerseytje dat je zowel in de winter als in de zomer kan dragen. Die baselayer heb ik al, weliswaar uit de Decathlon, maar die zit echt comfortabel en houdt me lekker warm. Ik heb een zwarte, maar misschien zou wit wel mooier zijn onder deze jersey. Nu nog een betere broek en ik ben vertrokken. Van hetzelfde merk? Want dat past toch beter bij elkaar? Of toch een andere? En welke kleur? Ik heb al wielrenners met wit gezien, maar als die dan door een plas hebben gereden is er meestal een lelijk bruine lijn op hun achterste. Het lijkt alsof ze net te laat een café hebben gevonden om naar de wc te gaan. Wit is dus geen optie. En trouwens... zorgt zwart er niet voor dat je poep dunner lijkt? :) Ik ben er ondertussen van overtuigd dat ‘stylish’ rijden geen probleem meer gaat vormen. Nu moet ik alleen nog een keuze kunnen maken uit al die new found goodies. En het chamoiske is spijtig genoeg een noodzakelijk kwaad... Mooi zal ik het nooit vinden. Maar als het er voor zorgt dat mijn poepke goed zacht kan zitten, ben ik bereid om voor 1 keer het comfort voor de vorm te laten gaan. An
4 Comments
Girls will be Girls, shoppen doe ik graag. Of het nu is voor een feestje, voor een skate-sessie of gewoon een dagje stad met mijn 9-jarige prinses, de outfit bepaalt voor een groot deel hoe ik me voel. Ook op mijn fiets wil ik er graag zo mooi mogelijk uitzien. Want ik vind dat dat mijn prestaties verbetert. En da's al half gewonnen, toch? Tijdens de zomermaanden lukte dat allemaal nog redelijk in mijn ‘gewone’ kleren. Ik legde geen al te grote afstanden af en kon alles best wel bolwerken met een of andere sportieve skate-outfit. Bewegingsvrijheid en coole looks über alles! Dat Craft onderbroekje-met-chamoiske waar ik in had geinvesteerd paste perfect onder mijn skinny jeans, leverde uitstekend werk, en bleek uiteindelijk niet eens zo’n heel gek zicht. Maar dan wordt het herfst. Kouder. Natter. En ik besliste ook nog om mee te doen aan deze wedstrijd - waar ik veel en lang voor zal moeten trainen. Goeie warme en waterafstotende kleding gezocht dus. Met het eeuwige probleem : 95% van alle fietskleding voor vrouwen is gewoon spuuglelijk.
Maar als de te overbruggen afstand langer wordt, heb je aangepaste kledij nodig. And that’s where my trouble starts: Het lijkt wel alsof alles ontworpen wordt door een designteam van duffe Sanseveria-wielrenners in een bruin cafe op zondag. Terwijl ze hun Orvalleke nuttigen in de slecht verlichte ruimte, bedenken ze de meest gruwelijke ontwerpen voor vrouwenkits. Knalrood met witte zwierige lijnen is een alltime favorite waar ze moeilijk aan kunnen weerstaan, alsook het spuuglelijke paarse jersey met de fluorescerende details waardoor je er uitziet als een rijdende kermisflosh. Babyroze met wit en een print van een vreemd soort tropische bloem doet het ook nog steeds goed in dat soort kringen. ‘Omdat vrouwen nu eenmaal allemaal van lelijke bloemen houden’. Cycling-sites staan er vol van. En elke keer vraag ik mij gruwelend af: WIE DRAAGT DIE SHIT??? Er zijn een paar merken die begrepen hebben dat meisjes ook graag fietsen. Zonder in te boeten aan stijl en elegantie. Hoera dus voor Rapha. Tenspeed Hero. Blacksheepscycling. Machines for Freedom. Meer van dat, danku. Degelijk technisch materiaal dat er ook nog eens fantastisch uitziet. Daar betaal ik graag ietske meer voor. Want het stimuleert mij om op mijn fiets te springen. En dat is uiteindelijk de bedoeling, niet? (en dan ga ik nu effe online-shoppen) Sarah Boo |
Details
|