Oké, het is beslist. Ik ga voor clickpedalen. SPD'kes voor de kenners, want die krijg je blijkbaar makkelijker los. Volgens insiders zouden fietsschoenen zelfs het tintelende gevoel in mijn tenen kunnen oplossen (zie blogpost 'Mijn eerste keer'). Nu moet ik natuurlijk op zoek naar de juiste schoenen. Vincent van Peloton de Paris vertelde me dat er veel verschillen zijn. Sidi heeft blijkbaar de smalste schoenen en laat het nu juist zo zijn dat ik hele smalle voeten heb. In de zomer heb ik altijd het probleem dat ik niet zomaar elke sandaal of slipper kan dragen omdat die riempjes gewoon te breed zijn. Bij fietsschoenen zal ik dus ook zorgvuldig moeten kiezen. Een 1ste bezoekje aan een fietswinkel heeft me al erg ontmoedigd. Die dingen zijn spuuglelijk! Hier wil ik dus niet mee buiten komen! Mijn zoektocht naar stijlvolle fietschoenen is begonnen. Aangezien ik voor SPD-pedalen ga kwam ik al snel uit bij DZR shoes. Super coole schoen, maar na wat research ontdekte ik dat dit enkel fijne schoenen zijn voor kortere ritten. Leuk om naar het werk te fietsen en de rest van de dag toch nog op stijlvolle schoenen rond te lopen. De zoektocht gaat dus verder. Een Google search op 'cool mtb shoes' brengt mij op 'totalwomenscycling'. Leuke website. En daar denk ik 'de' schoenen gevonden te hebben. De Giro Civillia lijken stevig genoeg voor en ritje van 125km. Reviews spreken elkaar tegen. Het blijkt ook niet zo eenvoudig om ze te kopen. In België is er geen verdeler van Giro. De online shop Bikester heeft een assortiment van Giro fietsschoenen, maar de civillia is spijtig genoeg uitverkocht. Maar een kijkje op de website van Giro kan me wel bekoren... :) Uit de reviews die ik lees blijkt dat de schoenen van Giro ook voor smalle voeten zijn. Ideaal dus voor deze Bike-a-Boo!
Aangezien ik een beginnend fietser ben en het op dit moment nog onzeker is of fietsen een blijver wordt, besluit ik om de Giro Riela te nemen. Voor 'maar' 129€. Ze zijn besteld en ik ben in blijde verwachting. De SPD-pedaaltjes staan op mijn kerstverlanglijstje. Ik ga het nieuwe jaar dus click-gewijs inrijden. Benieuwd wat dat gaat geven! To be continued .... An
0 Comments
Het serieuzere fietswerk doe je best met aangepaste fietskledij. Want pijn aan de poep betekent - zeker in mijn geval - zoveel als afhaken en niet meer fietsen. Een zeemvelleke aan mijn poep, hoe lelijk het ook moge zijn, lijkt me dus geen overbodige luxe. En dat betekent dat de jacht naar de perfecte fietsbroek bij deze geopend is! 6 jaar geleden moest ik voor de eerste keer op zoek naar een outfit. Ik had een fiets, spiksplinternieuw, en was een vat vol ambities. Maar ik kwam redelijk snel tot de vaststelling dat sommige regels écht wel universeel zijn: kwaliteit kost geld. En is –in het geval van fietskleding – ook vaak lelijk. Heel lelijk. Uiteindelijk wist ik nog niet of dat fietsen iets voor mij zou zijn, dus ik vond dat het geen zin had om meteen veel geld uit te geven. Mijn oudste zoon Seppe wierp zich hier op als redder in nood. Hij is verzot op wielrennen en had een tijdje geleden een voor hem veel te grote fietsbroek met grote logo’s op gekregen. Ik hoef er geen tekeningske bij te maken. ‘t Was lelijk. Maar onder het motto : ‘een gegeven paard’ besloot ik mij daar nu eens echt níks van aan te trekken. En… er zat een chamoiske in! Zo kon ik dát gegeven ook ineens testen. Vol enthousiasme ben ik toen op mijn fiets gesprongen, om na een kwartier weer op te geven. Pijn aan mijn poep. Mannen hebben die zachte kussentjes duidelijk op andere plekken nodig dan ik. De aankoop van een vrouwvriendelijker exemplaar drong zich op. Met een minimaal budget kocht ik me een zwarte-wielershort-met-vrouwvriendelijk-chamoiske. Er hing ook een paar beenverwarmers dat mijn naam riep. Enfin, zo klonk het alleszins. Uiteindelijk moest er met die nieuwe fiets toch ook bij kouder weer gefietst worden… Maar de vrouwvriendelijke onderbroek noch de beenwarmers hebben de zaak kunnen redden. Mijn poep bleef pijn doen en ik vond zelf dat ik er niet uitzag. Met veel schaamte sprong ik toch af en toe eens op mijn fiets. De lelijke kledij heeft er niet bepaald tot bijgedragen dat ik het ‘fietsvirus’ te pakken kreeg. Nu, een goeie zes jaar later, heb ik mij door mijn ‘zotte’ vriendin laten overhalen om tóch weer te gaan fietsen. Ik was er nog steeds van overtuigd dat er geen mooie fietskleren voor vrouwen bestaan. Tot ik Sarah haar outfit zag. Zij heeft een heel mooi jersey van Rapha. En ook : een maandenlange zoektocht op het interweb achter de rug. Coole fietstenuetjes voor vrouwen, de straten liggen er niet meteen mee geplaveid. Haar bedenkingen vind je terug in de review ‘WannaBeer, Rapha Souplesse Vest’. Ik ging dus een kijkje nemen op de sites van Rapha, Ten speed Hero, Machines for freedom, MAAP en Black Sheep Cycling. Blijkbaar kan je dus wel stijlvol fietsen zonder te moeten inboeten op comfort! Alleen hebben ze dat bij ons nog niet echt door. ’t Zijn vooral de Aussies en de Gringo’s die in de mot hebben dat vrouwen al eens graag stylish gespot worden terwijl ze voorbijvlammen op hun stalen ros. Enter a totally new problem: Ik weet niet meer wat kiezen! Er zijn ineens té veel coole truitjes. En ook in de bibshorts is er blijkbaar keuze… Uren heb ik al zitten studeren. En in mijn hoofd draait het maar door : ‘De Brevet Jersey die Sarah heeft is heel mooi. Sober, maar stijlvol. De Woman’s Cross Sleeve Souplesse Jersey is ook wel cool, maar misschien te opzichtig. De bordeaux mouwen zijn niet echt mijn ding. Bij Ten speed hero zijn er wel een paar waarin ik mijzelf zie rondfietsen. De wolkjes zijn geweldig, de Sherbet truitjes met de horizontale strepen ook, want zeg nu eerlijk : wie houdt er niet van streepjes?’ Maar de Amour Jersey is mijn favoriet. Dat blauw is echt mijn kleur. Korte mouwen, maar Sarah gaf me de tip om er een baselayer onder te dragen als het koud is. Zo heb je een jerseytje dat je zowel in de winter als in de zomer kan dragen. Die baselayer heb ik al, weliswaar uit de Decathlon, maar die zit echt comfortabel en houdt me lekker warm. Ik heb een zwarte, maar misschien zou wit wel mooier zijn onder deze jersey. Nu nog een betere broek en ik ben vertrokken. Van hetzelfde merk? Want dat past toch beter bij elkaar? Of toch een andere? En welke kleur? Ik heb al wielrenners met wit gezien, maar als die dan door een plas hebben gereden is er meestal een lelijk bruine lijn op hun achterste. Het lijkt alsof ze net te laat een café hebben gevonden om naar de wc te gaan. Wit is dus geen optie. En trouwens... zorgt zwart er niet voor dat je poep dunner lijkt? :) Ik ben er ondertussen van overtuigd dat ‘stylish’ rijden geen probleem meer gaat vormen. Nu moet ik alleen nog een keuze kunnen maken uit al die new found goodies. En het chamoiske is spijtig genoeg een noodzakelijk kwaad... Mooi zal ik het nooit vinden. Maar als het er voor zorgt dat mijn poepke goed zacht kan zitten, ben ik bereid om voor 1 keer het comfort voor de vorm te laten gaan. An |
Details
|