De laatste dagen draait het mediacircus op volle toeren. Vooral de sociale media staan op scherp. Elke seconde komt er wel een update bij over het nakende gevaar of de verhoogde terreurdreiging. Terrorisme is ineens dichtbij. En het laat niemand koud. Tot voor kort werden wij beschouwd als terroristen van de bijna gevaarlijste soort. De gasten op de fiets. Een zogezegde groep fanatiekelingen die halsbrekend snelle toeren uithaalt op twee wielen, liefst op de openbare weg. Het lijkt me gepast om de naam van deze groeiende groep sportievelingen te nuanceren, nu er een groep écht gevaarlijke en gewelddadige overmeersteraars in ons midden is opgestaan. Bij beide groepen terroristen ben ik nauw betrokken. Al jaren behoor ik tot de waaghalzen op de fiets, zij die de weg onveilig maken op een verantwoorde manier (al wordt dat niet altijd door iedereen op die manier bekeken). Op dit moment behoor ik beroepshalve ook nog eens tot de groep die de echte terroristen moet bestrijden. Het lijkt een haast onmogelijke job die veel mensen bezig houdt, en niet zonder gevaar is. Gisteren werd de dreiging in onze hoofdstad opgetrokken naar niveau 4. Dit wil zeggen : alle hens aan dek. Al het politiepersoneel op post. Om mezelf niet helemaal te verliezen in deze periode rij ik bijna dagelijks als een echte wielerterrorist naar het werk, om daar mijn steentje bij te dragen aan de veiligheid van de burgers door de echte terroristen te vatten. Ik heb de toenemende stress gevoeld en ik heb leren relativeren deze laatste dagen. Ik besef eens te meer dat mijn fiets mijn manier is om heel even te ontsnappen aan de realiteit. Nele Armee
Comments are closed.
|
Details
Archieven
November 2016
Categorieën |