Rapha Souplesse Vest – Women
Na de serieuze miskoop van een ultracool en mooi reflecterend vestje dat uiteindelijk NIET ademend bleek – in tegenstelling tot wat de fabrikant beweerde – en daaruit voortkomende research op het net, viel mijn oog op de Souplesse vest van Rapha. In eerste instantie omdat ze in het zwart met roze kwam, mét ingewerkte reflective detalls voor de zichtbaarheid, maar vooral ook omwille van de technische specificaties. ‘Houdt je warm tijdens de koudste ritten van het jaar, en ademt zodat je niet oververhit als je hard aan werken bent’. Als er een ding is dat ik ondertussen geleerd heb, is het wel dat warmte- en transpiratie-afvoer van cruciaal belang zijn voor je comfort tijdens het fietsen. Zweet dat niet wegkan = KOUD. ONAANGENAAM. VIES. STINKEN. Kortom : alles wat wij cycling girls NIET willen zijn. En let’s face it. Als je single speed rijdt, werk je toch altijd nét iets harder. Na de initiele ijskoude ‘in your face’ meters, schiet mijn lichaamstemperatuur heel snel en exponentieel de hoogte in. Met als resultaat : zweten. En het is wel zo fijn als dat zweet niet in je kleren blijft zitten. Stijl, functionaliteit en gebruiksgemak, meer moest dat niet zijn. Maar het vinden van een vestje dat voldoet aan die basisvereisten bleek allesbehalve een makkelijke opgave. Na lange nachtelijke omzwervingen op talloze websites, kwam ik uiteindelijk tóch weer bij Rapha terecht. Hun Souplesse Jacket zag er veelbelovend uit. Bij Velodome in Berchem hadden ze het jasje In Real Life hangen, dus daar kon ik het gaan passen (jazeker. Zo’n miskoop van 160 euro, daar leert een mens iets uit). Het jasje zat als gegoten, het materiaal zag er zeer degelijk uit, en ik wist ineens welke maat de juiste was. Handig. Bij Velodome hadden ze het jasje niet in de kleur die ik wilde, dus ik de bestelde online. Ken je dat gevoel nog van vroeger, toen je een filmrolletje binnenbracht om foto’s te laten ontwikkelen? Je moest een paar dagen wachten om de foto’s op te halen. Het ongeduld, de spanning, en uiteindelijk de verrassing. Wel, zo voelde ik me de afgelopen dagen terwijl ik op mijn jasje aan het wachten was J Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Het was EINDELIJK koud genoeg om mijn nieuwe jasje te testen. Baselayerke aan, jerseytje erover, en dan : the Souplesse Jacket er over. 3 handige zakken op de rug om vanalles in kwijt te kunnen : check. Achterzak met rits : check Waterdicht vak voor gsm met rits én geheime fijne Rapha-boodschap : check (zowel in mijn Brevet Jersey als in mijn Souplesse Jacket bevindt zich een waterdicht smartphone vakje waar een geheime boodschap over wielrennende vrouwen is ingestikt. Call me a Unicorn, maar ik vind dat soort dingetjes fijn)! Een blik in de spiegel leerde mij dat er aan mijn stylingsvereisten was voldaan. Niet onbelangrijk. Na enkele kilometers op mijn singlespeed begon ik het aardig warm te krijgen. De temperatuur zal ergens rond de 7 graden hebben gelegen, de wind was zeer stevig aanwezig, en de regen striemde in mijn gezicht. Dat wil dus zeggen dat ik heel hard moest trappen, stevig begon te transpireren én zeiknat werd tijdens mijn 25 km langs de Vaart naar Mechelen. Maar ik bleef droog. ’t Is te zeggen : mijn bovenlichaam bleef droog. Ik had het niet te warm, noch te koud. De mouwen van mijn vestje bleken ook nét iets langer dan normaal zodat ik mijn handen kon beschermen tegen de regen. Heerlijk. De achterkant van mijn vestje kan ik uitrollen om mijn poep te beschermen tegen opspattend water. Fokda, echt. Goed gevonden. Dit vestje is ZALIG. Worth every cent. Ik besef nu hoe ongelooflijk fantastisch het is om door de regen en de storm te fietsen zonder lichamelijke ongemakken. Dankjewel Rapha. Met enige trots kan ik nu zeggen dat ik ook een beetje een Beer ben. Een stylish beer, die met plezier door de regen fietst. Wie had dát ooit gedacht? Sarah Boo
0 Comments
|
Details
|